توضیحات
«مطلب شماره ۳۸ آموزش قرآن کریم»
بدون شک هر فرد عاقل و حکیمى که کارى انجام مى‌دهد، هدفى براى آن در نظر دارد و از آنجا که خداوند از همه عالم‌تر و حکیم‌تر است و با هیچ کس قابل مقایسه نیست، این سؤال پیش مى‌آید که او چرا انسان را آفرید؟
«وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ* ما أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْق وَ ما أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ*إِنَّ اللّهَ هُوَ الرَّزّاقُ ذُو الْقُوَّهِ الْمَتِینُ؛ من جن و انس را نیافریدم جز براى این که عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! هرگز از آنها روزى نمى‌خواهم و نمى‌خواهم مرا اطعام کنند! خداوند روزى دهنده و صاحب قوت و قدرت است». (ذاریات/ ۵۶ تا ۵۸)
از مهم‌ترین سؤالاتى که هر کس از خود مى‌کند، این است که: «ما براى چه آفریده شده‌ایم»؟ و«هدف آفرینش انسان‌ها و آمدن به این جهان چیست»؟
آیات فوق، به این سؤال مهم و همگانى با تعبیرات فشرده و پرمحتوائى پاسخ مى‌گوید، و بحثى را که در آخرین آیه از آیات گذشته پیرامون تذکر و یادآورى به مؤمنان بیان شد، تکمیل مى‌کند، چرا که این از مهم‌ترین اصولى است که پیامبر(صلى الله علیه وآله) باید آن را تعقیب کند، ضمناً معنى فرار به سوى خدا را که در چند آیه قبل آمده بود، روشن مى‌سازد.
مى‌فرماید: «من جن و انس را نیافریدم، جز براى این که عبادتم کنند» (وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلاّ لِیَعْبُدُونِ).
فهرست محصول:
- حقیقت عبادت چیست؟
- خدا غنی مطلق است
- او صاحب «قوه» و «متین» است
- چرا «جن»، مقدم ذکر شده؟
- فلسفه آفرینش از دیدگاه فلسفه
- پنج نظری به روایات اسلامى پیرامون فلسفه آفرینش انسان
نقد و بررسی‌ها
هنوز بررسی‌ای ثبت نشده است.